Wauw mijn eerste blog!
Nog druk bezig met het realiseren van mijn praktijk. In mijn hoofd zie ik al helemaal voor mij hoe het moet gaan worden. Welke kleuren ik wil gebruiken, welke meubels en speelgoed en waar ik dat dan wil neerzetten.
Net als hoe ik straks als Kindercoach aan het werk wil gaan. Super spannend vind ik het. Steeds weer dat stemmetje: Kan ik het wel? Vinden anderen mij goed genoeg? Kan ik de kinderen echt helpen?
Maar hebben wij dit niet allemaal wel eens? Altijd dat tweede stemmetje, je alter ego die de beren weer op de weg gooit. Ook kinderen hebben dit en weten vaak nog niet dat dit hun alter ego is die spreekt. Zeker als je je nog zo aan het ontwikkelen bent en vooral op zoek bent naar je eigen ik. Zelfvertrouwen is voor veel kinderen/ jongeren en zelfs volwassenen nog zoeken. En als er meer zelfvertrouwen is, hoe dan om te gaan met dat stemmetje?
Bij mij komt het vertrouwen voort uit mijn opleiding tot kindercoach en uit de ervaringen die ik opdoe met kinderen en jongeren. Aan alles voel ik dat dit zo dicht bij mijn hart ligt, en wat bij je hart ligt, moet toch goed gaan. Als wij allemaal toch eens meer vanuit gevoel zouden handelen en minder zouden (na)denken, dan zouden we vanzelf merken dat het veel beter werkt, voor iedereen.
En wat ik bijna dagelijks aan mijn kinderen meegeef en wat ook zeker voor mij geldt:
VAN PROBEREN KUN JE LEREN!
Liefs Sylvia
